atlı karınca savaşı

uçtu gitti bir atlı

işte şimdi buradan...

dedim alsa tüm yüklerimi

yüreğimde oturan.

bağırdım

arkasından

uyanır gibi korkulu bir rüyadan

bağırdım

kirpiklerimden akan bu karabasan

bağırdım

bu vahşet saç tellerimi kıran

picasso, guernica

geçti gitti

kanatları tülden

bir atlı

işte şimdi

buradan

duymadı

belki oralı olmadı...

rastgelsin...

bugün iki şarkı arasına salıncak kurdum. kendimi oradan oraya bırakmak ve hafiflemek istiyorum. hafif türk filmi kızları gibi (10. dakikadan sonrası bilhassa kalbimizde bir yaradır) değil de fazlalıkları üzerinden atıldıkça küçülen ama değer kazanan bir maden gibi.

bakalım, nasib...